ตัวกรองผลการค้นหา
เน่า
หมายถึงว. เสียและมีกลิ่นเหม็น เช่น ปลาเน่า เนื้อเน่า.
บวม
หมายถึงก. อาการที่เนื้ออูมหรือนูนขึ้นเพราะอักเสบหรือฟกชํ้าเป็นต้น.
ผอม
หมายถึงว. ร่างกายมีเนื้อน้อย, ซูบ, ตรงข้ามกับ อ้วน.
มางสะ
หมายถึงน. เนื้อของคนและสัตว์. (ส. มำส; ป. มํส).
กาศิกพัสตร์
หมายถึงน. ผ้าเนื้อละเอียดมาจากแคว้นกาสี. (ส.).
ติ่ง
หมายถึงน. เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่.
ทองชมพูนุท
หมายถึงน. ทองคำเนื้อเก้า เป็นทองบริสุทธิ์ มีสีเหลืองเข้มออกแดง, ทองเนื้อเก้า ทองธรรมชาติ ทองเนื้อแท้ หรือ ทองนพคุณ ก็เรียก.
สาลู
หมายถึงน. ผ้าขาวเนื้อบางละเอียด, ในปัจจุบันอนุโลม เรียกผ้าขาวบางเนื้อนุ่ม มักใช้ทำเป็นผ้าอ้อม ว่า ผ้าสาลู ด้วย.
เสียเลือดเนื้อ,เสียเลือดเสียเนื้อ
หมายถึงก. บาดเจ็บล้มตาย เช่น ในการสู้รบกัน ย่อมเสียเลือดเสียเนื้อเป็นธรรมดา.
กะบังลม
หมายถึงน. แผ่นกั้นประกอบขึ้นด้วยกล้ามเนื้อและเนื้อพังผืดแยกช่องท้องออกจากช่องอก มีอาการยืดและหดได้เพื่อช่วยในการหายใจ.
ผ้าสาลู
หมายถึงน. ผ้าขาวบางเนื้อละเอียด, ในปัจจุบันอนุโลมเรียกผ้าขาวบางเนื้อนุ่ม มักใช้ทำเป็นผ้าอ้อมว่า ผ้าสาลู ด้วย.
ขุย
หมายถึงน. ผงที่เกิดจากเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ติดอยู่ที่เนื้อนั้นเอง หรือหลุดออกมากองอยู่เป็นกลุ่ม ๆ เช่น ผิวหนังเป็นขุย ขุยกระดาษ ขุยมด.