ผลการค้นหา

หัวชนกำแพง,หัวชนฝา

หมายถึง(สำ) ว. มีลักษณะที่สู้ไม่ยอมถอย.

น้ำดอกไม้เทศ

หมายถึงน. หัวนํ้าหอมทำจากดอกกุหลาบชนิดหนึ่ง.

มหากาฬ

หมายถึงน. ชื่อยาไทยชนิดหนึ่งสำหรับแก้โรคปากเปื่อย คอเปื่อย ลิ้นเปื่อย.

ยาดอง

หมายถึงน. ยาที่ใช้เครื่องสมุนไพรห่อแช่เหล้าเป็นต้น กินบำรุงร่างกายหรือแก้โรค.

หมายยา

หมายถึงน. ฉลากยา.

แห้วหมู

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Cyperus rotundus L. ในวงศ์ Cyperaceae หัวมีกลิ่นฉุน ใช้ทำยาได้, หญ้าแห้วหมู ก็เรียก.

ปะกัง

หมายถึงน. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น เรียกว่า ลมปะกัง, ตะกัง ก็ว่า.

ตะกัง

หมายถึงน. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น เรียกว่า ลมตะกัง, ปะกัง ก็ว่า.

อีสุกอีใส

หมายถึงน. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงและปวดหัว มีเม็ดพองใส ๆ ขึ้นตามตัว.

ขนาน

หมายถึง[ขะหฺนาน] น. หมู่; ลักษณนามเรียกยาที่ปรุงขึ้น เช่น ยาขนานหนึ่ง ยา ๒ ขนาน.

หนามยอกเอาหนามบ่ง

หมายถึง(สำ) ก. ตอบโต้หรือแก้ด้วยวิธีการทำนองเดียวกัน.

แก้ขัด

หมายถึงก. แก้ข้อขัดข้องให้ลุล่วงไปชั่วคราว.