ผลการค้นหา

บรรยเวกษก์

หมายถึง[บันยะเวก] น. ผู้ดูแลทั่วไป เป็นตำแหน่งในวิทยาลัย. (ส. ปริ + อว + อีกฺษก).

อัสมุขี

หมายถึงว. มีหน้าเป็นหน้าม้า. (ม. ร่ายยาว มหาพน). (ป. อสฺสมุขี; ส. อศฺวมุขี).

อัสนี

หมายถึง[อัดสะ-] น. สายฟ้า, อาวุธพระอินทร์. (ป. อสนิ, อสนี; ส. อศนิ).

อัญชลี

หมายถึงน. การประนมมือ, การไหว้, บางทีใช้เป็น อัญชุลี หรือ ใช้ละว่า ชุลี ก็มี. (ป., ส. อญฺชลิ).

โมษกะ

หมายถึง[-สะ-] น. โจร, ขโมย. (ส.; ป. โมส, โมสก).

อุษณีษ์

หมายถึงน. มงกุฎ; กรอบหน้า. (ส.; ป. อุณฺหีส).

โมษะ

หมายถึง[-สะ-] น. โจร, ขโมย. (ส.; ป. โมส, โมสก).

วนาวาส

หมายถึงน. ที่อยู่ในป่า. (ส.).

วิษัย

หมายถึงน. วิสัย. (ส.).

อัคนิพ่าห์,อัคนิวาหะ

หมายถึงน. ควัน. (ส.).

ทักษิณา

หมายถึงน. ของทำบุญ. (ส.).

โทษา

หมายถึงน. แขน. (ส.).