ตัวกรองผลการค้นหา
หนำใจ
หมายถึงว. สาแก่ใจ, สมใจอยาก, เช่น กินให้หนำใจ เที่ยวเสียหนำใจ.
หย่านม
หมายถึงก. เลิกกินนมแม่ (ใช้แก่เด็กและลูกสัตว์), อดนม ก็ว่า.
เต็มคราบ
หมายถึง(ปาก) ว. เต็มแทบจะล้นกระเพาะ (ใช้แก่กริยากินหรืออิ่ม).
ของกิน
หมายถึงน. ของสำหรับกิน.
กินบุญเก่า
หมายถึง(สำ) ก. ได้รับผลแห่งความดีที่ทำไว้แต่ปางก่อน (มักใช้เป็นสำนวนอุปมาแก่คนที่นอนกินนั่งกินสมบัติเก่า).
ภัตกิจ
หมายถึงน. การกินอาหาร.
กำลังกิน
หมายถึงว. เหมาะที่จะกิน.
ลูกเต้าเล้าอ่อน
หมายถึงน. ลูกเล็ก ๆ หลายคน เช่น เธอมีลูกเต้าเล้าอ่อน ไปไหนทีก็ต้องอุ้มบ้างจูงบ้าง.
สวาปาม
หมายถึง[สะหฺวา-] ก. ขยุ้มกินอย่างตะกละลุกลนอย่างลิงกิน, (ปาก) กินอย่างตะกละ.
เอื้อง
หมายถึงน. หญ้าและใบไม้เป็นต้นที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายกินเข้าไปในกระเพาะทีหนึ่งแล้วสำรอกออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ในคำว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง. ว. เรียกอาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสำรอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียดว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง; โดยปริยายหมายความว่า ทำอะไรช้า ๆ.
ขจรจบ
หมายถึง[ขะจอน-] น. ชื่อหญ้าชนิด Pennisetum pedicellatum Trin. และ P. polystachyon (L.) Schult. ในวงศ์ Gramineae แพร่พันธุ์รวดเร็วมากและปราบยาก หญ้าทั้ง ๒ ชนิดนี้ต้นอ่อนใช้เป็นอาหารสัตว์ ต้นแก่ใช้ทำกระดาษได้.
กินสำรับ
หมายถึงก. กินอาหารที่เขาจัดมาเป็นสำรับ, (สำ) กินอาหารอย่างดี.