ผลการค้นหา

เรือลากจูง

หมายถึงน. เรือกลไฟสำหรับโยงหรือลากเรือใหญ่เพื่อเข้าเทียบท่า.

พายเรือในหนอง

หมายถึง(สำ) ก. คิด ทำ หรือพูดวกวนกลับไปกลับมา.

อีแปะ

หมายถึงน. ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง ท้องแบน เสริมกราบ รูปคล้ายเรือสำปั้น แต่หัวเรือสั้นกว่า.

ฝีพาย

หมายถึงน. คนที่มีความสามารถในการพายเรือ โดยเฉพาะในการพายเรือพระที่นั่งหรือเรือแข่งเป็นต้น.

กระทงเหิน

หมายถึงน. ไม้ขวางเรืออันที่สุดของหัวเรือหรือท้ายเรือ, หูกระต่าย ก็เรียก; ขื่อกระดูกเชิงกราน.

ตู๊เรือ

หมายถึงก. ชะลอเรือ, ทำให้เรือมีความเร็วลดลง.

จุ้นจู๊

หมายถึงน. ผู้จัดการเรือ, หัวหน้าและผู้จัดการเรื่องสินค้าในเรือ. (จ.).

ภาษาปาก

หมายถึงน. ภาษาพูดที่แสดงความคุ้นเคย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นพิธีรีตอง เช่น ตาแป๊ะ ตะบี้ตะบัน เทน้ำเทท่า.

ย่านาง

หมายถึงน. ผีผู้หญิงที่ประจำรักษาเรือ เรียกว่า แม่ย่านางเรือ.

ตะกาว

หมายถึงน. ขอสำหรับเกี่ยวเรือ.

สะพานเดินเรือ

หมายถึงน. พื้นที่ยกสูงขึ้นจากดาดฟ้าเรือ สำหรับนายเรือหรือนายยามเรือเดิน หรือสำหรับต้นหน กัปตันเรือ หรือผู้บังคับการเรือควบคุมและสั่งการเกี่ยวกับการนำเรือในน่านนํ้าให้ปลอดภัย, (โบ) สะพานเดินเรือใช้เป็นหอบังคับการด้วย.

ลูกประดู่

หมายถึง(ปาก) น. ทหารเรือ.