ตัวกรองผลการค้นหา
ภูผา
หมายถึงน. เขาหิน.
ปดิวรัดา
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
อนุญาต ที่ไม่ใช่ อนุญาติ
คำราชาศัพท์ หมวดร่างกาย
เบื้องหน้า
หมายถึงว. ข้างหน้า, ต่อไป, อนาคต.
ตระหง่าน
หมายถึง[ตฺระหฺง่าน] ว. สูงเด่นเป็นสง่า.
หาไม่,หาไม่,หา ไม่,หา...ไม่
หมายถึงว. ใช้ในความปฏิเสธ นิยมใช้คร่อมกับคำนามหรือคำกริยา เช่น หาใช่คนไม่ = ไม่ใช่คน หาพบไม่ = ไม่พบ.
ใช่
หมายถึงว. คำรับรองแสดงว่า เป็นเช่นนั้น, เป็นอย่างนั้น, ถูก, แน่; บางทีก็ใช้เป็นคำปฏิเสธหมายความว่า ไม่ใช่ เช่น ใช่คน ใช่สัตว์ ใช่ว่า.
หา
หมายถึงว. เสียงซักหรือเตือนให้ตอบ เช่น ว่ากระไรหา.
หมายถึงก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น เขาหาว่า...; พึ่ง เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร; บางทีก็ใช้ควบกับคำอื่น มีความหมายว่า ขวนขวายเพื่อให้ได้มาโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ค้นหา สืบหา เที่ยวหา ตามหา เสาะหา แสวงหา. บ. ที่ เช่น เขาอยู่หาไหน ๆ ก็ไม่รู้ จะไปตามตัวเขาได้อย่างไร; สู่ เช่น เด็กว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง.
หาเศษหาเลย
หมายถึง(สำ) ก. หาประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบียดบังเอาส่วนที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้, เช่น แม่ครัวมักหาเศษหาเลยจากเงินที่นายมอบให้ไปจ่ายตลาด, บางทีก็ใช้ในทางชู้สาว เช่น ทั้ง ๆ ที่แต่งงานแล้ว เขาก็ยังไปหาเศษหาเลยนอกบ้านอีก.
อนัตตา
หมายถึงว. ไม่ใช่อัตตา, ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน. (ป.).
เท็จเทียม
หมายถึงว. ไม่ใช่ของจริง, ไม่ใช่ของแท้.
มิได้
หมายถึงว. ไม่ได้, ไม่ใช่.
บูรพา
หมายถึง[-ระพา] ว. ตะวันออก; เบื้องหน้า. (ส.).