คำไวพจน์ เวลา
"คำไวพจน์" มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งเป็นกี่ประเภท
ประเภทของคำไวพจน์ สามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภท โดยต้องสังเกตบริบทการใช้คำๆ นั้นควบคู่ไปด้วย ดังนี้
- คำพ้องรูป หมายถึง คำที่เขียนเหมือนกัน แต่อาจจะออกเสียงต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องเสียง หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องความ หมายถึง คำที่ความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ออกเสียงต่างกัน
แต่เราจะเห็นในลักษณะ คำพ้องความ เสียเป็นส่วนใหญ่
"คำไวพจน์ เวลา" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
คำไวพจน์ เวลา ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
เวลา = กลางคืน,กลางวัน,กัลปาวสาน,กาล,ครู่,คืน,จิรกาล,จิรัฐิติกาล,ทินาท,ทิวกาล,นิศากาล,นิศาคม,นิสาท,นิสาทิ,บัด,บัดแมล่ง,บุพพัณหสมัย,บ่ายควาย,ประเดี๋ยวนี้,พรหมภูติ,พลบ,พลบค่ำ,มะลำ,มัชฌันติก,มัชฌันติกสมัย,มาลำ,มุหุต,ย่ำค่ำ,รัตติกาล,รุ่งสว่าง,รุ่งสาง,รุ่งอรุณ,รุ่งเช้า,ละมา,ศุกลปักษ์,สนธยา,สัญฌา,หัวค่ำ,หัวที,อนาคต,อรุโณทัย,อันธิกา,อุษาโยค,เข้าไต้เข้าไห,เช้า,เช้ามืด,เดี๋ยวนี้,เพรางาย,เพล,เมื่อกี้,เมื่อตะกี้,โพล้เพล้,ไก่โห่
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ใช้ในบริบทต่าง ๆ กัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” หรือคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น
