ผลการค้นหา

ตะขอ, ปลายงอเป็นตะขอของภาษาจีน เครื่องหมายตะขอ เกี่ยว, สอยห่าง, เย็บห่าง

ภาษาจีน钩

(ภาษาหนังสือ) ศัพท์เลียนเสียง,ใช้บรรยาย เสียงนกร้อง, ส่งเสียงร้องแจ๊วๆ

ภาษาจีน啁啾

เป็นภาษาพื้นบ้านที่ใช้เฉพาะพื้นที่ของเมืองฝูเจี้ยนไต้หวัน เกาะไหหลำ และทางด้านตะวันออกของเมืองกวางเจา

ภาษาจีน闽语

1.ถือไว้ในมือ 2.ดำเนินกิจการ 3.พูดภาษา 4.ฝึกซ้อม 5.ความประพฤติ

ภาษาจีน操

(ภาษาหนังสือ) 1.อ่าน (หนังสือ) ท่อง, 2.ดูคำว่า"籀文"สามารถอ่าน "zhòu wén"ได้ด้วย

ภาษาจีน籀

1. ตัวเขียนเล็กของตัวเลข, 2. ตัวเขียนเล็กของตัวพยัญชนะที่ใช้สะกดภาษาจีน

ภาษาจีน小写

สว่างไสว รุ่งโรจน์ โชติช่วง เจริญ รุ่งเรือง ส่วนที่ดีที่สุด ส่วนที่เป็นหัวกะทิ หรูหรา ฟุ่มเฟือย หงอก ขาว จีน ประเทศจีน ภาษาจีน

ภาษาจีน华

ตัวสระสื่อนำ, หมายถึงสระที่อยู่หน้าตัวสระสำคัญในการสะกดเสียงของภาษาจีนกลาง

ภาษาจีน介音

ภาษาโบราณ ใช้เรียกตัวอักษรที่ประดิษฐ์อยู่หน้าประตูพระราชวัง ภายหลังหมายถึงตัวอักษรที่เห็นได้เด่นชัด

ภาษาจีน榜书

1 .แก้วที่ใช้ใส่เหล้าในสมัยโบราณ 2 .แผ่นไม้ที่ใช้เขียนหนังสือในสมัยโบราณ 3 .มุมแหลม(ภาษาหนังสือ)

ภาษาจีน觚

กล้า, มีความกล้าหาญ, มีความกล้าที่จะทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด,(ภาษาที่ใช้ในการแสดงการถ่อมตน) เกรงว่า..ไม่.. เกรงว่า กลัวว่า หรือว่า

ภาษาจีน敢

แปลตรงตัวว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง แต่ความหมายไม่เหมือนภาษาไทยโดยตรงกับสำนวนไทยว่า น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ หรืออุปมาว่า กำลังน้อยยากที่จะทำอะไรได้สำเร็จ

ภาษาจีน孤掌难鸣