ผลการค้นหา

ดูคำว่า镆铘mò yéดาบวิเศษณ์สมัยโบราณมักใช้กับบุคคลที่มีความสามารถ

ภาษาจีน镆

1.ดอกเกว้ยฮวา 2.วิธีทำข้าวที่ใส่ไข่มักใช้กับชื่อกับข้าวหรือน้ำแกง

ภาษาจีน木樨

เปรียบได้กับ ช้าๆได้พร้าเล่มงาม,การทำงานบางอย่างเร่งนักมักจะได้ผลที่ไม่ดีเหมือนกับต้นกล้าที่ต้องใช้เวลาในการเติบโต จะเร่งให้โตภายในวันเดียวไม่ได้

ภาษาจีน揠苗助长

1.ช่วงระยะเวลา 2.เวลาที่กำหนด 3.ฤดูกาล 4.ขณะนี้ ในปัจจุบันนี้ 4.หน่วยที่ใช้วัดเวลา 5.เป็นนิจ มักจะ บ่อยๆ 6.นามสกุล

ภาษาจีน时

ปล่อย ปลดปล่อย เลิก ปล่อยปละละเลย ปล่อยตามอำเภอใจ ปล่อยเลี้ยงตามทุ่มหญ้าขับ เนรเทศ ปล่อยออกไป จุดไฟเผา ปล่อยเงินกู้ ขยาย บาน ทิ้งไว้ก่อน เก็บไว้ก่อน วางไว้ก่อน วางไว้ โค่น ล้ม เพิ่มเข้าไปเติม ใช้ในประโยคคำสั่ง

ภาษาจีน放

กาพย์กิ่งไผ่ คือ รูปโคลงกลอนสมัยเก่าที่มีสีสันของเพลงพื้นเมือง รูปแบบจะเป็นรูปโคลงสัมผัส 7 คำ ในตอนแรกๆ มักจะเป็นการขับร้องเนื้อเพลงความรักของหนุ่มสาว ต่อมาจึงได้มีการขับร้องพรรณนาประเพณีของท้องที่หนึ่งๆ

ภาษาจีน竹枝词

ประเพณีพื้นเมืองอย่างหนึ่งซึ่งสตรีจีนมักจะตั้งโต๊ะบูชาที่ลานบ้านภาวนาขอให้ดาวนางฟ้าทอผ้าช่วยเหลือประสิทธิประสาทฝีมืออันประณีตละเอียดอ่อนในการเย็บปักถักร้อยให้สูงขึ้นในคืนวันแรม 7 ค่ำเดือน 7 ตามจันทรคติ

ภาษาจีน乞巧

จูเกอะเลี่ยง นักการเมืองของรัฐสู่ สมัย"สามก๊ก" มีสมญานามว่า ขงเบ้งได้ช่วยเล่าปี่สถาปนารัฐสู่ หนังสือสามก๊กได้แต่งเติมความจงรักภักดีต่อเล่าปี่และมีสติปัญญาเฉียบแหลมอย่างมหัศจรรย์ ดังนั้น คนทั่วไปจึงมักจะใช้ชื่อของเขาเรียกบุคคลที่มีสติปัญญาเฉียบแหลม

ภาษาจีน诸葛亮

โรคจ้ำเขียว, โรคชนิดนี้มักจะเกิดจากแผ่นเม็ดโลหิตลดน้อยลงหรือเกิดจากอาการแพ้ยา ผู้เป็นโรคนี้ส่วนมากจะเป็นสตรีหรือเด็ก อาการของโรคนั้นจะมีโลหิตคั่งตามผิวหนังและเยื่อบุผิวเมือกตามผิวหนัง จะปรากฏเป็นจ้ำๆ สีเขียวถ้าเป็นร้ายแรงอาจจะทำให้เกิดอาการผอมแห้งตายไป ถ้าเบาบางครั้งก็เป็นบางครั้งก็หาย

ภาษาจีน紫癜

ปลามัลเลท (mullet), ซึ่งเป็นชื่อปลาชนิดหนึ่ง ส่วนหลังสีดำอมเขียวท้องสีขาวครีบสีเทาอ่อน หัวสั้นแบน ตาใหญ่ เกล็ดรูปกลมมีลายเส้นด้านข้างชอบอยู่ตามทะเลน้ำตื้น หรือปากแม่น้ำระหว่างเขตน้ำเค็มและน้ำกร่อย เป็นปลาประเภทอาหารที่มักจะเห็นกันบ่อยอยู่เสมอ

ภาษาจีน鲻

มีตำนานเล่ากันว่า โจโฉ ได้ให้เจวยหย่างต้อนรับทูตโชวงหนูแทนตน แต่ตนกลับถือมีดยืนคุมอยู่หัวเตียง เมื่อการต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองเสร็จสิ้นไปแล้ว โจโฉจึงให้คนไปถามทูตโซวงหนูตอบว่า"อ๋องแห่งรัฐเว้ย เป็นคนอย่างไร?"ทูตโซวงหนูตอบว่า"ท่านอ๋องแห่งรัฐเว้ยนั้นสุภาพมีบารมีสูงอย่างยิ่ง แต่บุคคลที่จับมีดยืนอยู่ที่หัวเตียงนั้นจึงจักเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง"ต่อมาจึงได้เรียกบุคคลที่เขียนเรียงความแทนคนอื่น ซึ่งไทยมักจะพูดว่า เป็นมือปืนรับจ้าง

ภาษาจีน捉刀