ผลการค้นหา

ดักษัน

หมายถึงน. คนตัดไม้, ช่างไม้. (ส. ตกฺษนฺ).

ทารุ

หมายถึง(แบบ) น. ท่อนไม้, ฟืน, ชิ้นไม้. (ป., ส.).

ป่าชัฏ

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ขึ้นอยู่หนาแน่น โดยมากเป็นไม้เลื้อยและไม้หนาม.

จำเลาะตา

หมายถึง[-เหฺลาะ-] น. ซีกไม้ไผ่ที่มีตาไม้ติดอยู่.

เสื่อไม้ไผ่

หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนอน ทำด้วยไม้ไผ่ สับเป็นริ้วละเอียดอย่างฟาก คลี่ออกและต่อกันเป็นผืน.

ไม้ป่าค่อม

หมายถึงน. ไม้ดัดแบบหนึ่ง ต้นเตี้ย มีกิ่งรอบต้นเป็นพุ่มกลม.

ไม้หัวต้าย

หมายถึงน. ไม้หลักสำหรับปักกำกับหัวและท้ายเรือพระที่นั่งเวลาเทียบท่า.

ไม้จั่วไพ่

หมายถึงน. ไม้ที่ใช้ช่วยในการเปิดไพ่หรือลากไพ่จากในกองออกมาจั่ว ในการเล่นไพ่ตอง.

ไม้ประกับคัมภีร์

หมายถึงน. ไม้แผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างยาวเท่าใบลาน ริมลอกบัว ข้างหน้ามักเขียนลายปิดทองรดน้ำหรือประดับมุก ชุดหนึ่งมี ๒ แผ่น สำหรับประกับด้านหน้าด้านหลังคัมภีร์ใบลาน.

ร่มไม้ชายคา

หมายถึง(สำ) น. ที่พึ่งพาอาศัย เช่น ต้องไปพึ่งร่มไม้ชายคาของผู้อื่น.

หลอ

หมายถึงว. ใช้ประกอบกับคำ เหลือ เป็น เหลือหลอ หมายความว่า หลงเหลืออยู่ เช่น รถชนกันอย่างนี้ จะมีอะไรเหลือหลอเล่า, ถ้าใช้ในความปฏิเสธหมายความว่า หมดเกลี้ยง เช่น กินเสียจนไม่มีอะไรเหลือหลอ; เรียกฟันที่มีช่องว่างระหว่างฟันซึ่งเกิดจากฟันหลุด กร่อน หรือหักจนถึงโคนฟันเป็นต้น ว่า ฟันหลอ.

ไม้ใกล้ฝั่ง

หมายถึง(สำ) ว. แก่ใกล้จะตาย.