ผลการค้นหา

เป่ากระหม่อม

หมายถึงก. ร่ายมนตร์คาถาแล้วเป่าลงกลางศีรษะเพื่อให้เกิดเมตตามหานิยมเป็นต้น.

ตะบอง

หมายถึงน. ไม้สำหรับถือ ใช้ตี โดยมากมีรูปกลม, ที่มีขนาดยาวประมาณ ๔ ศอก เรียกว่า ตะบองยาว ที่มีขนาดยาวประมาณ ๑ ศอก เรียกว่า ตะบองสั้น, กระบอง หรือ ตระบอง ก็ว่า.

ไม้วา

หมายถึงน. ไม้เครื่องวัดความยาวมีกำหนด ๔ ศอก.

เรื่อยเจื้อย

หมายถึงว. อาการที่พูดยืดยาว แต่มีสาระน้อย, เลื้อยเจื้อย ก็ว่า.

เลื้อยเจื้อย

หมายถึงว. อาการที่พูดยืดยาวแต่มีสาระน้อย, เรื่อยเจื้อย ก็ว่า.

คนโท

หมายถึง[คน-] น. กุณโฑ, หม้อนํ้ารูปต่าง ๆ คอยาว.

ลิ้นกระดาน

หมายถึงน. ไม้ที่ทำเป็นลิ้นยื่นยาวไปตามตัวไม้สำหรับประกบกับไม้อีกแผ่นหนึ่งที่ทำเป็นร่องยาวเพื่อให้เข้ากันแน่นสนิท.

ร่องมด

หมายถึงน. สีขาวหรือดำเป็นขีดยาวตามท้องสัตว์แต่คางตลอดก้น, รอยเป็นทางยาวบนเขาสัตว์จำพวกกวาง.

นาน

หมายถึงว. ยาว, ช้า, (ใช้แก่เวลา) เช่น กินเวลานาน.

ซอ

หมายถึงน. ตอไม้ไผ่ค่อนข้างยาวที่เหลืออยู่ที่กอ.

เยิ่น

หมายถึงว. มีระยะยาวหรือนานยืดออกไป; เนิบ เช่น อ่อนเยิ่น.

หูยาน

หมายถึงน. ชื่อพระเครื่องแบบหนึ่ง มีติ่งหูยาวมากผิดปรกติ.