ผลการค้นหา

โคปผกะ

หมายถึง[โคบผะกะ] (แบบ) น. ตาตุ่ม, ข้อเท้า, ราชาศัพท์ว่า พระโคปผกะ. (ป.).

ชงฆ,ชงฆ-,ชงฆ์,ชงฆา

หมายถึง[ชงคะ-] (กลอน; แบบ) น. แข้ง, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์. (ป. ชงฺฆ; ส. ชงฺฆา).

นิทัศน์

หมายถึงน. ตัวอย่างที่นำมาแสดงให้เห็น, อุทาหรณ์. (ส. นิทรฺศน; ป. นิทสฺสน).

พหูพจน์

หมายถึงน. คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง.

ทะ

หมายถึงคำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซํ้าซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น

พระบรมราชวินิจฉัย

หมายถึงคำวินิจฉัย, การวินิจฉัย

พระราชวินิจฉัย

หมายถึงคำวินิจฉัย, การวินิจฉัย

กาพย์กลอน

หมายถึงน. คำร้อยกรอง.

ฉะ

หมายถึงคำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ฉ เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ฉาดฉาด กร่อนเป็น ฉะฉาด ฉ่ำฉ่ำ กร่อนเป็น ฉะฉ่ำ มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น และมีความหมายในทางย้ำหรือเน้นคำ.

สากรรจ์

หมายถึงคำเลือนมาจาก ฉกรรจ์.

พระวินิจฉัย

หมายถึงคำวินิจฉัย, การวินิจฉัย

พอที

หมายถึงคำห้ามเพื่อขอยับยั้ง.