ผลการค้นหา

พกา

หมายถึง(กลอน) น. นกยาง.

จิบ

หมายถึง(กลอน) น. นกกระจิบ.

สุบรรณ

หมายถึงครุฑ หรือ พญาแห่งนกในนิยาย

พิหเคนทร์

หมายถึง[พิหะเคน] น. พญานก.

เท้งทูด

หมายถึง(กลอน) น. นกทิ้งทูด.

คำพ้องเสียง

หมายถึงคำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์ (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์

ทวิชชาติ

หมายถึงน. ผู้เกิด ๒ ครั้ง, นก, หมู่นก; พราหมณ์. (ป., ส.).

เขน

หมายถึงก. คลี่ (ขนหางนก), มักใช้เข้าคู่กับคำ กาง เป็น กางเขน.

บ้าระบุ่น

หมายถึงน. นกปรอด. (เทียบอิหร่าน bulbul ว่า นกไนติงเกล). (อภัย).

ทิ้งทูด

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่งในจำพวกนกทึดทือ, เท้งทูด ก็ว่า. (พจน. ๒๔๙๓).

อีเพา

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง, นกกระถั่ว หรือ โชโหว ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).

กินเครา

หมายถึง[-เคฺรา] น. ชื่อนกในวรรณคดี เช่น นกพริกจิกจอกกินเครา. (สมุทรโฆษ).