ผลการค้นหา

กระแย่ง,-กระแย่ง

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระย่อง เป็น กระย่องกระแย่ง.

กระอ่วน,-กระอ่วน

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระอัก เป็น กระอักกระอ่วน.

กราด,-กราด

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กรีด เป็น กรีดกราด.

กาล

หมายถึง[กาน] (โบ) น. คำประพันธ์.

คาถา,คาถา,คาถาอาคม

หมายถึงน. คำเสกที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์.

จ้ะ

หมายถึงว. คำรับ (ใช้เป็นสามัญทั่วไป).

คำประสม

หมายถึงน. คำที่เกิดจากการนำคำมูลที่เกิดอิสระได้ตั้งแต่ ๒ คำขึ้นไปมาประสมกันแล้วกลายเป็นคำใหม่ที่มีความหมายใหม่ขึ้นมาอีกคำหนึ่ง เช่น ลูกเสือ ลูกน้ำ แขกยาม เครื่องใน ไฟฟ้า.

อุทาน

หมายถึงน. เสียงหรือคำที่เปล่งออกมาเวลาตกใจ ดีใจ หรือเสียใจ เป็นต้น; ในไวยากรณ์เรียกคำหรือเสียงที่เปล่งออกมาเช่นนั้นว่า คำอุทาน. (ป., ส.).

สงบปากสงบคำ

หมายถึงก. นิ่ง, ไม่พูด, เช่น เขาเป็นคนสงบปากสงบคำ, ไม่โต้เถียง เช่น สงบปากสงบคำเสียบ้าง อย่าไปต่อล้อต่อเถียงเขาเลย.

คำสกรรถ

หมายถึงดู สกรรถ.

ดอกสร้อย

หมายถึงน. ชื่อคำร้อยกรองชนิดหนึ่งมีลักษณะคล้ายสักวา แต่ในวรรคที่ ๑ ใช้ ๔ คำ มี เอ๋ย เป็นคำที่ ๒ มี ๔ คำกลอน และคำลงจบบทให้ลงว่า เอย เช่น แมวเอ๋ยแมวเหมียว...คอยดูอย่างไว้ใส่ใจเอย.

ละ

หมายถึงว. คำใช้ประกอบหน้าคำ ก็ เป็น ละก็ เพื่อเน้นความให้กระชับขึ้น เช่น เด็กละก็ซนอย่างนี้.