ตัวกรองผลการค้นหา
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระสับ เป็น กระสับกระส่าย.
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระหมุด เป็น กระหมุดกระหมิด.
หมายถึง[อาการะนาม] (ไว) น. คำนามที่บอกกิริยาอาการหรือความปรากฏเป็นต่าง ๆ ของคน สัตว์ และสิ่งของ ซึ่งมาจากคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ที่มักมีคำ “การ” หรือ “ความ” นำหน้า เช่น การยืน การเดิน การอยู่ ความรัก ความดี ความสวย.
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกสงสัยเพื่อถามหรือเมื่อยังไม่ได้ยินหรือไม่เข้าใจ, (เป็นคำสำหรับผู้ใหญ่กว่าหรือเสมอกันใช้).
หมายถึงคำประกอบคำอื่นแสดงการเน้นให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น เธอนี่เอง เด็กคนนี้นี่เอง.
หมายถึงเป็นคำสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. (ดูคำที่มี ปฏิ หรือ ประติ นำหน้า).
หมายถึง[โคฺลง] น. คำประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีจำนวนคำในวรรคสัมผัสและบังคับเอกโทตามตำราฉันทลักษณ์.
หมายถึงคำออกเสียงแสดงความเสียดายหรือผิดหวังเป็นต้น.
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เฮ้ว ก็ว่า.
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เอ๊ว ก็ว่า.
หมายถึงน. คำเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์.
หมายถึงคำบอกให้ดูหรือเตือนให้รู้, นี่ ก็ว่า.