ผลการค้นหา

เกาลิน

หมายถึงน. ดินเกาเหลียง. (อ. kaolin).

กุน

หมายถึงน. ชื่อปีที่ ๑๒ ของรอบปีนักษัตร มีหมูเป็นเครื่องหมาย.

ขี้ลอก

หมายถึง(ปาก) น. ดินที่ลอกขึ้นมาจากท้องร่อง.

พระภิงคาร

หมายถึงเต้าน้ำที่ทำด้วยดินเผา

ส่าเห็ด

หมายถึงน. ราที่ขึ้นตามพื้นดินก่อนที่เห็ดจะขึ้น.

ขุดดินกินหญ้า

หมายถึง(สำ) ก. ทำงานกระท้อมกระแท้มพอเลี้ยงตัวไปวันหนึ่ง ๆ เช่นทำไร่เล็ก ๆ น้อย ๆ.

เหรา

หมายถึง[เห-รา] น. ชื่อแมงดาทะเลชนิด Carcinoscorpius rotundicauda ในวงศ์ Xiphosuridae สันหางเรียบมน มีขนตามริมกระดองและหาง, แมงดาทะเลหางกลม แมงดาถ้วย หรือ แมงดาไฟ ก็เรียก.

เทิน

หมายถึงน. เนินดินที่พูนขึ้นไปตามยาว.

ตม

หมายถึงน. ดินเปียกที่เหนียวกว่าเลน.

พรวน

หมายถึง[พฺรวน] ก. คุ้ยดินให้เป็นกลุ่มล้อมต้นไม้, ใช้จอบหรือเสียมเป็นต้นทำดินให้โปร่งหรือร่วน, เรียกว่า พรวนดิน.

เกาเหลียง

หมายถึง[-เหฺลียง] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทำเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี, ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).

ไส้อั่ว

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ใช้หมูสับคลุกกับเครื่องปรุงแล้วยัดในไส้หมู อาจย่างหรือทอดให้สุกเกรียมก็ได้.