ตัวกรองผลการค้นหา
ผิดวาจา
หมายถึงว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดคำพูด ก็ว่า.
กิตติ
หมายถึง[กิดติ] น. คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ. (ป.).
สระ
หมายถึง[สฺระ] คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยคำ สะ ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สะท้อน เป็น สระท้อน.
ปฏิวาท
หมายถึง[-วาด] น. คำโต้, คำคัดค้าน. (ป.).
ขอรับ
หมายถึงคำรับที่สุภาพชนใช้.
พระราชดำรัส, พระราชกระแส
หมายถึงคำพูด, พูด
ลึงค์
หมายถึงน. อวัยวะเพศชาย, อวัยวะเพศ; ประเภทคำในไวยากรณ์ที่บอกให้รู้ว่าคำนั้นเป็นเพศอะไร เช่น ปุลลึงค์ คือ เพศชาย สตรีลึงค์ คือ เพศหญิง; ลิงค์ ก็ว่า. (ป., ส. ลิงฺค).
โคปผกะ
หมายถึง[โคบผะกะ] (แบบ) น. ตาตุ่ม, ข้อเท้า, ราชาศัพท์ว่า พระโคปผกะ. (ป.).
ชงฆ,ชงฆ-,ชงฆ์,ชงฆา
หมายถึง[ชงคะ-] (กลอน; แบบ) น. แข้ง, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์. (ป. ชงฺฆ; ส. ชงฺฆา).
เขตอำนาจศาล
หมายถึง(กฎ) น. พื้นที่และประเภทคดีที่ศาลมีอำนาจพิจารณา.
พหูพจน์
หมายถึงน. คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง.
ทะ
หมายถึงคำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซํ้าซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น