ตัวกรองผลการค้นหา
กล้านักมักบิ่น
หมายถึง(สำ) ว. กล้าเกินไปมักจะเป็นอันตราย.
กุด
หมายถึงก. ตัด ในคำว่า กุดหัว ว่า ตัดหัว. ว. ด้วนสั้นหรือเหี้ยนเข้าไป เช่น ยอดกุด นิ้วกุด หางกุด. (ถิ่น-อีสาน) น. บึง, ลำนํ้าที่ปลายด้วน.
คน
หมายถึงน. มนุษย์.
หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.
อักโข
หมายถึงว. มาก, หลาย. (ตัดมาจาก อักโขภิณี).
โง
หมายถึงก. ยก (ใช้แก่หัว) เช่น โงหัวไม่ขึ้น.
หมาเห่าใบตองแห้ง
หมายถึง(สำ) น. คนที่ชอบพูดเอะอะแสดงว่าเก่ง แต่ไม่กล้าจริง.
ศิรามพุช
หมายถึงน. หัว. (เทียบ ส. ศิร = หัว + อมฺพุช = บัว, รวมความ = หัวต่างดอกบัว).
พระยอด
หมายถึงฝี, หัวฝี
หวัว,หวัวร่อ,หวัวเราะ
หมายถึงดู หัว ๑.
พระศิโรเวฐณ์,พระเวฐนะ
หมายถึงผ้าโพกหัว
หัวชนกำแพง,หัวชนฝา
หมายถึง(สำ) ว. มีลักษณะที่สู้ไม่ยอมถอย.