ตัวกรองผลการค้นหา
สอนพูด
หมายถึงว. เรียกเด็กที่เริ่มหัดพูดว่า เด็กสอนพูด.
เพ้อ
หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.
โย
หมายถึง(ปาก) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท.
บ้าน้ำลาย
หมายถึงว. ชอบพูดพล่าม, ชอบพูดเพ้อเจ้อ.
มหาอุปรากร,อุปรากร
หมายถึงน. ละครประเภทหนึ่ง มีดนตรีเป็นส่วนประกอบสำคัญ ดำเนินเรื่องด้วยการร้องเพลงผสมวงดุริยางค์คล้ายอุปรากร ตัวละครทุกตัวจะร้องแทนพูด เนื้อเรื่องมีความจริงจังหนักหน่วง ถือเป็นละครชั้นสูงของชาวตะวันตก. (อ. grand opera).
เลื่อนเปื้อน
หมายถึงว. อาการที่พูดเลอะเทอะ เช่น พูดจาเลื่อนเปื้อน.
เปรื้อย
หมายถึง[เปฺรื้อย] ว. คล่อง เช่น พูดเปรื้อย ว่า พูดคล่อง.
ร่ายรำ
หมายถึงก. เดินหรือจับระบำไปตามจังหวะดนตรีของละครรำ.
กรีด
หมายถึง[กฺรีด] ก. มีท่วงท่าที่มีลีลางดงามอย่างละครรำ.
พูดเป็นต่อยหอย
หมายถึง(สำ) ก. พูดฉอด ๆ ไม่หยุดปาก.
ภาษณ์
หมายถึงน. การพูด. (ส.).
ภาสน์
หมายถึงน. การพูด. (ป.).