ตัวกรองผลการค้นหา
หลง ๆ ลืม ๆ
หมายถึงว. เลอะเลือน, จำได้บ้างไม่ได้บ้าง, ขี้หลงขี้ลืม ก็ว่า.
ซั้ว
หมายถึงว. เสียงที่ไล่นกหรือไก่เป็นต้น.
ก้อ
หมายถึงว. แสดงอาการเจ้าชู้ เช่น ไก่ก้อ.
กระดูก
หมายถึง(ปาก) ว. ตระหนี่, ขี้เหนียว.
เกียจคร้าน
หมายถึงก. ขี้เกียจ, ไม่อยากทำงาน.
ข้าไท
หมายถึงน. คนรับใช้ที่ไม่ใช่ทาส.
เอาไม้สั้นไปรันขี้
หมายถึง(สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลมีแต่ทางเสีย.
ขี้แพ้ชวนตี
หมายถึง(สำ) ก. แพ้ตามกติกาแล้วยังไม่ยอมรับว่าแพ้จะเอาชนะด้วยกำลัง, แพ้แล้วพาล.
ป้ำเป๋อ,ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ
หมายถึงว. หลง ๆ ลืม ๆ, ขี้หลงขี้ลืม, กะปํ้ากะเป๋อ ก็ว่า.
สอนขัน
หมายถึงว. เรียกไก่อ่อนที่เพิ่งหัดขันว่า ไก่อ่อนสอนขัน หรือ ไก่สอนขัน, โดยปริยายหมายถึงมีประสบการณ์น้อยยังรู้ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของคน.
ขี้ตืด
หมายถึง(ปาก) ว. ตระหนี่, ขี้เหนียว ก็ว่า.
พลเรือน
หมายถึง[พนละ-] น. ผู้ซึ่งไม่ใช่ทหาร. ว. ที่ไม่ใช่ทหาร เช่น ข้าราชการพลเรือน.