ผลการค้นหา

ศีลธรรม

หมายถึง[สีนทำ, สีนละทำ] น. ความประพฤติที่ดีที่ชอบ, ศีลและธรรม, ธรรมในระดับศีล.

สอนใจ

หมายถึงว. ที่เตือนสติตนเอง เช่น สุภาษิตสอนใจ หนังสือสอนใจ.

ธรรมสามิสร

หมายถึง[-สามิด] น. ผู้เป็นใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า.

โอดโอย

หมายถึงก. ร้องเพราะความเจ็บปวด, (ปาก) ร้องเรียนว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.

ศาลาการเปรียญ

หมายถึงน. ศาลาวัดสำหรับพระสงฆ์แสดงธรรม.

ธรรมจารี

หมายถึงน. ผู้ประพฤติธรรม. (ป. ธมฺมจารี; ส. ธรฺมจารินฺ).

วิหารธรรม

หมายถึง[วิหาระทำ] น. ธรรมประจำใจ.

ธรรมการย์

หมายถึงน. กิจอันเป็นธรรม, การกุศล, หน้าที่อันสมควร.

อุปริสัจ

หมายถึงน. ธรรมอันสูง. (ป. อุปริสจฺจ).

นิยยานิก,นิยยานิก-

หมายถึง[นิยะยานิกะ-] (แบบ) ว. ที่นำออกไปจากทุกข์ เช่น นิยยานิกธรรม คือ ธรรมที่นำสัตว์ออกจากทุกข์. (ป., ส. นิรฺยาณิก).

เป็นแดน

หมายถึงว. เป็นไปเสมอ, เป็นประจำ, เช่น นั่งที่ไหนนินทาเขาเป็นแดน. (สุภาษิตสอนหญิง).

นักธรรม

หมายถึงน. ผู้รู้ธรรม, ผู้สอบความรู้ธรรมได้ตามหลักสูตรที่กำหนดไว้ มี ๓ ชั้น คือ ชั้นตรี ชั้นโท ชั้นเอก; ฤษี.