ผลการค้นหา

อกสั่นขวัญหนี

หมายถึงก. ตกใจสุดขีด, ตกใจกลัวอย่างยิ่ง.

ภิงสนะ

หมายถึงว. น่ากลัว, น่าหวาดเสียว. (ป.; ส. ภีษฺณ).

หวาด

หมายถึงก. สะดุ้งกลัว, กริ่งเกรง, เสียว, หวั่น.

สยดแสยง

หมายถึงก. สยดโดยมีอาการขยะแขยงทั้งเกลียดทั้งกลัวตามมาด้วย.

หน้าขมึงทึง,หน้าถมึงทึง

หมายถึงน. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.

หนาวสันหลัง

หมายถึงว. รู้สึกหวาดกลัว, เสียวสันหลัง ก็ว่า.

กล้าได้กล้าเสีย

หมายถึงว. ใจป้ำ, ใจเป็นนักเลง, ไม่กลัวขาดทุน.

แก่น

หมายถึงน. เนื้อไม้แข็งและมีสีเข้ม อยู่ถัดกระพี้เข้าไป, เนื้อแท้, หลักสำคัญ เช่น แก่นพระศาสนา. ว. ดื้อรั้นซุกซนไม่เกรงกลัวใคร.

บำราบ

หมายถึง[บำหฺราบ] ก. ปราบ, ทำให้ราบ, ทำให้กลัว.

กลัวน้ำ

หมายถึงน. โรคพิษสุนัขบ้า เรียกว่า โรคกลัวนํ้า.

พรั่น

หมายถึง[พฺรั่น] ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.

ขนลุกขนชัน,ขนลุกขนพอง

หมายถึงน. ขนตั้งชันขึ้นเพราะความขยะแขยงหรือตกใจกลัวเป็นต้น.