ผลการค้นหา

ขี้แต้

หมายถึงน. ดินที่แห้งแข็งเป็นตะปุ่มตะป่ำอยู่ตามทุ่งนา มักอูดขึ้นมาจากรอยกีบเท้าวัวเท้าควาย เรียกว่า หัวขี้แต้.

บท,บท,บท-,บท-

หมายถึง(แบบ) เท้า, รอยเท้า, เช่น จตุบท, ในบทกลอนใช้ประสมกับคำอื่น ๆ หมายความว่า เท้า คือ บทบงกช บทบงสุ์ บทมาลย์ บทรัช บทศรี บทเรศ, (ดูคำแปลที่คำนั้น ๆ). (ป. ปท).

รำเท้า

หมายถึงก. เต้นหมุนเวียนวนไปด้วยเท้าอย่างเต้นรำของฝรั่ง, เต้นรำ ก็ว่า.

ย่อง

หมายถึงก. เดินอย่างใช้ปลายเท้าจดลงเบา ๆ.

นั่งพับเพียบ

หมายถึงก. นั่งพับขาทั้ง ๒ ข้าง ให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.

บทศรี

หมายถึง[บดทะ-] (กลอน) น. เท้า (ใช้แก่เจ้านาย).

ปลายตีน

หมายถึงน. ด้านปลายเท้าของผู้นอน, ตรงข้ามกับ หัวนอน.

ส้นตีน

หมายถึง(ปาก) น. ส้นเท้า, (มักใช้เป็นคำด่า).

หน้าแข้ง

หมายถึงน. ส่วนหน้าของขา ใต้เข่าลงไปถึงข้อเท้า, แข้ง ก็ว่า.

บาทมุทรา

หมายถึง[บาดทะมุดทฺรา] น. รอยเท้า. (ส.).

ปัตติก

หมายถึง(แบบ) น. พลเดินเท้า, ทหารราบ. (ป., ส.).

ตะเครียว,ตะเคียว,ตะเคียว

หมายถึง[-เคฺรียว] น. ถุงที่ถักด้วยด้ายหรือไหมเป็นตาโปร่งมีหูรูด.