ผลการค้นหา

พ้องพาน

หมายถึงก. ประสบ, แตะต้อง, เช่น ขออย่าให้มีภัยอันตรายมาพ้องพาน.

ภยันตราย

หมายถึง[พะยันตะราย] น. ภัยและอันตราย. (ป.).

อามัย

หมายถึงน. ความป่วยไข้, โรค, ความไม่สบาย, ตรงข้ามกับ อนามัย คือ ความสบาย ความไม่มีโรค. (ป., ส.).

ระบาด

หมายถึงว. แพร่ไปอย่างรวดเร็ว, แพร่ไปอย่างกว้างขวาง, แพร่ไปทั่ว, เช่น ข่าวลือระบาด, ลักษณะของโรคติดต่อที่แพร่ไปอย่างรวดเร็วและกว้างขวางเป็นคราว ๆ ไป, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคระบาด เช่น อหิวาตกโรคเป็นโรคระบาดชนิดหนึ่ง.

หูด

หมายถึงน. โรคผิวหนังชนิดหนึ่งขึ้นเป็นไตแข็ง.

ดอกบุก

หมายถึง(โบ) น. ชื่อโรคมะเร็งชนิดหนึ่ง.

เบาหวาน

หมายถึงน. ชื่อโรคชนิดหนึ่งมีระดับนํ้าตาลในเลือดสูงกว่าปรกติ.

กำเริบ

หมายถึงก. รุนแรงขึ้น เช่น โรคกำเริบ กิเลสกำเริบ.

โรคประจำตัว

หมายถึงน. โรคที่มีติดตัวอยู่เป็นประจำ รักษาไม่หายขาด.

ผะออบ

หมายถึงน. ชื่อโรคนกเขามีอาการนํ้าออกทางปากทางจมูก.

ติดต่อ

หมายถึงก. ไปมาหาสู่กัน, พูดจาเพื่อทำความตกลง, สื่อสาร. ว. ลักษณะของโรคติดเชื้อเมื่อเป็นแก่ผู้หนึ่งแล้วสามารถแพร่เชื้อไปยังผู้อื่นได้, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคติดต่อ เช่น วัณโรคเป็นโรคติดต่อชนิดหนึ่ง.

เวชศาสตร์

หมายถึง[เวดชะสาด] น. ชื่อตำรารักษาโรคแผนโบราณ, วิชาว่าด้วยการรักษาโรคโดยการใช้ยา.