ตัวกรองผลการค้นหา
ถือบ้านถือเมือง
หมายถึงก. ครองเมือง.
ระราน
หมายถึงก. ประพฤติเป็นพาลเกเร ทำให้เดือดร้อน เช่น เขาเที่ยวระรานชาวบ้าน, มักใช้เข้าคู่กับคำ เกะกะ เป็น เกะกะระราน.
ฮกเกี้ยน
หมายถึงน. ชาวจีนในมณฑลฮกเกี้ยนของประเทศจีน, ชาวจีนที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ในมณฑลฮกเกี้ยน.
พัง
หมายถึงก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู.
บาหลี
หมายถึง[-หฺลี] น. ชื่อเกาะหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย อยู่ทางตะวันออกของเกาะชวา, เรียกประชาชนชาวเกาะนั้นว่า ชาวบาหลี.
แต้จิ๋ว
หมายถึงน. จีนชาวเมืองแต้จิ๋วในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน, เรียกภาษาของจีนชาวนี้ว่า ภาษาแต้จิ๋ว.
ตำบล
หมายถึง(กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตำบล มีกำนันเป็นหัวหน้าปกครอง.
พนชีวี
หมายถึง[พะนะ-] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).
พลโลก
หมายถึง[พนละ-] น. ชาวโลก, พลเมืองของโลก.
เซิ้ง
หมายถึงก. ร้องรำทำเพลงแบบชาวอีสาน.
นครวาสี
หมายถึง[นะคะระ-] น. ชาวนคร. (ป.).
ออกปาก
หมายถึงก. พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน; พูดเชิงตำหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.