ผลการค้นหา

ปราศรัย

หมายถึง[ปฺราไส] น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คำปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).

ใส่คะแนนไม่ทัน

หมายถึง(ปาก) ว. เร็วมาก, คล่องมาก, (ใช้แก่กริยาพูด), เช่น เธอพูดเร็วมากจนใส่คะแนนไม่ทัน.

หน้าระรื่น

หมายถึงน. หน้ายิ้มอยู่เสมอ.

เกลี่ย

หมายถึง[เกฺลี่ย] ก. กระจายของออกไปให้เสมอกัน.

ย้อนคำ

หมายถึงก. ว่าสวนตอบตามคำที่เขาว่ามา เช่น ฝ่ายหนึ่งพูดว่า เธอโง่จริง อีกฝ่ายหนึ่งก็ย้อนคำว่า แล้วเธอไม่โง่หรือ.

เราะร้าย

หมายถึงก. พูดมากหยาบคาย, พูดไม่เพราะ.

สวนคำ

หมายถึงว. อาการที่พูดย้อนตอบทันที เช่น พอเขาว่ามา ฉันก็ว่าสวนคำไป.

ยืนพื้น

หมายถึงก. คงที่อยู่เสมอ, คงยึดหลักหรือแบบเสมอ, เช่น กับข้าวไทยมีน้ำพริกยืนพื้น.

ประเดี๋ยวนี้

หมายถึงว. เวลานี้, ในเวลานี้, ทันที, เดี๋ยวนี้ ก็ว่า.

หัวค่ำ

หมายถึงน. เวลาแรกมืด, เวลายังไม่ดึก.

กินเวลา

หมายถึงก. เปลืองเวลา, ใช้เวลามาก.

นับประสา

หมายถึงว. สำมะหา, จะเสียเวลาพูดไปทำไม, มักใช้ว่า นับประสาอะไร.