ตัวกรองผลการค้นหา
สะดุด
หมายถึงก. อาการที่เดินหรือวิ่ง ปลายเท้าไปกระทบสิ่งที่ขวางหน้า ทำให้ก้าวผิดจังหวะ เซ ถลา หรือหกล้ม เป็นต้น เช่น เขาสะดุดก้อนหินล้มลง เด็กวิ่งไปสะดุดตอไม้.
กระทืบ
หมายถึงก. ยกเท้ากระแทกลงไป.
บัลเลต์
หมายถึงน. ระบำปลายเท้า.
บาทมูล
หมายถึง[บาดทะมูน] น. ที่ใกล้เท้า, แทบฝ่าเท้า. (ป.).
อัฒจันทร์
หมายถึงน. ที่นั่งเป็นขั้น ๆ สำหรับดูการแสดงมีลักษณะเป็นรูปครึ่งวงกลม, ชั้นที่ตั้งของขายหรือก้าวขึ้นลงทำเป็นขั้น ๆ, อรรธจันทร์ ก็ว่า.
บันได
หมายถึงน. สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง, กระได ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงบุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป.
กระหย่ง
หมายถึงว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปลายเท้า เพื่อทำให้ตนสูงขึ้น หรือเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดัง เช่น เดินกระหย่ง วิ่งกระหย่ง, เรียกรอยเท้าที่ไม่เต็มเห็นแต่ปลายเท้าและส้นเท้าว่า รอยเท้ากระหย่ง, อาการที่นั่งเอาปลายเท้าตั้งลงที่พื้น ส้นเท้าทั้ง ๒ รับก้น เรียกว่า นั่งกระหย่ง, กระโหย่ง หย่ง หย่ง ๆ โหย่ง หรือ โหย่ง ๆ ก็ว่า.
ฝ่า
หมายถึงน. พื้นของมือและเท้า, มักพูดเข้าคู่กันว่า ฝ่ามือฝ่าเท้า.
แกว่งเท้าหาเสี้ยน
หมายถึง(สำ) ก. รนหาเรื่องเดือดร้อน.
บาทาธึก
หมายถึงน. เส้นที่กลางใจเท้า.
รองพื้น
หมายถึงน. ชื่อโรคชนิดหนึ่งเป็นตามฝ่าเท้าทำให้พื้นเท้าเป็นรูพรุน.
ทวิบท,ทวิบาท
หมายถึงน. สัตว์สองเท้า. (ส.).