ผลการค้นหา

ธรรมานุธรรมปฏิบัติ

หมายถึง[ทำมา-] น. การประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม, การประพฤติความดีสมควรแก่ฐานะ.

ปลงบริขาร

หมายถึงก. มอบบริขารให้แก่ผู้อื่นในเวลาใกล้จะตาย (ใช้แก่บรรพชิต).

หงำเหงอะ,หงำเหงือก

หมายถึง[หฺงำเหฺงอะ, หฺงำเหฺงือก] ว. หลงจนจำอะไรไม่ได้ (ใช้แก่คนที่แก่มาก).

กระเตอะ

หมายถึงว. จวนแก่ (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า หมากกระเตอะ หรือ หมากหน้ากระเตอะ.

ถึงแก่กรรม

หมายถึงก. ตาย (ใช้แก่คนทั่วไปในคำพูดที่สุภาพ), ถึงมรณกรรม หรือ ถึงแก่มรณกรรม ก็ว่า.

องควิการ

หมายถึง[องคะวิกาน] น. ความชำรุดแห่งอวัยวะต่าง ๆ มีตาบอด แขนหัก เป็นต้น. (ป.).

เห็น

หมายถึงก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.

กัปปิยโวหาร

หมายถึงน. โวหารที่ควรแก่ภิกษุ เช่น เรียกเงินตรา ว่า กัปปิยภัณฑ์, ถ้อยคำสำนวนที่เหมาะแก่กาลเทศะ.

ฟ่าม

หมายถึงว. ฟุ, ไม่แน่นเพราะแก่เกินกำหนด, (มักใช้แก่ผลไม้) เช่น ส้มเนื้อฟ่าม.

อุดอู้

หมายถึงว. อับ, ไม่โปร่ง, (ใช้แก่สถานที่).

รู้ความ

หมายถึงก. เข้าใจภาษา (ใช้แก่เด็ก).

ล่าน

หมายถึงว. น่วม, นุ่ม, (ใช้แก่ผลไม้).