ผลการค้นหา

ไปวัดไปวาได้

หมายถึง(สำ) ว. มีรูปร่างหน้าตาดีพอจะอวดเขาได้.

สนามวัด

หมายถึงน. สถานที่ที่สำนักเรียนพระปริยัติธรรมแต่ละสำนักได้กำหนดให้เป็นที่ทดสอบบาลีก่อนที่จะส่งเข้าสอบบาลีสนามหลวง.

ศาลาวัด

หมายถึงน. อาคารที่ปลูกไว้ในวัดสำหรับทำบุญและศึกษาเล่าเรียนเป็นต้น.

ปุก

หมายถึงว. เรียกเท้าที่พิการมีรูปดังกำปั้นว่า เท้าปุก.

อารามิก

หมายถึงน. เกี่ยวกับวัด, ชาววัด. (ป.).

ระบำปลายเท้า

หมายถึงน. การเต้นรำแบบหนึ่งของชาวตะวันตก แสดงเป็นเรื่องราวหรือแสดงเดี่ยวก็ได้, บัลเลต์ ก็ว่า. (อ. ballet).

ไม้สักกะเท้า

หมายถึงน. ไม้เท้า.

หัวแม่ตีน,หัวแม่เท้า

หมายถึงน. นิ้วต้นของเท้า.

ถเมินเชิง

หมายถึงน. พลเดินเท้า.

ทองพระบาท

หมายถึงน. (ราชา) กำไลเท้า.

ปะเตะ

หมายถึงก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.

ช่วงบาท

หมายถึงน. ผู้อยู่ในระยะเท้า “คือ ใกล้เท้า หมายความว่า ผู้รับใช้”.