ผลการค้นหา

หัวฟัดหัวเหวี่ยง

หมายถึงว. อาการที่โกรธจัด เช่น เขาโกรธจัด เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป.

เป็นฟืนเป็นไฟ

หมายถึงว. รุนแรง, เต็มที่, (ใช้แก่กริยาโกรธ) เช่น โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ.

คั่งแค้น

หมายถึงก. โกรธอัดอั้นอยู่ในใจ.

ขัดเคือง

หมายถึงก. โกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น.

โกรธา

หมายถึง[โกฺร-] (กลอน) ก. โกรธ.

ขัดแค้น

หมายถึงก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย.

คืนดี

หมายถึงก. โกรธกันแล้วกลับดีกัน.

เหยา

หมายถึง[เหฺยา] ก. ยั่วให้โกรธ.

เข่นฆ่า

หมายถึงก. ฆ่าด้วยความโกรธแค้น.

ป่อง,ป่อง,ป่อง ๆ

หมายถึงว. อาการของคนโกรธแกมงอน ในคำว่า โกรธป่อง ๆ.

ลมเสีย

หมายถึงก. ใจคอขุ่นมัวหรือรู้สึกโกรธ.

เลือดร้อน

หมายถึงว. โกรธง่าย, โมโหง่าย.