ผลการค้นหา

เบาแรง

หมายถึงว. ผ่อนหรือช่วยให้ใช้แรงหรือกำลังน้อยลง.

อ่อนเพลีย

หมายถึงว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกำลัง.

กำลัง

หมายถึงน. แรง, สิ่งที่ทำให้เกิดอำนาจความเข้มแข็ง.

เสียด

หมายถึงก. เบียดกัน เช่น เจดีย์ระดะแซง เสียดยอด. (นิ. นรินทร์); เสียบ, แทรก, แซง, เช่น สูงเสียดฟ้า; อาการที่รู้สึกอึดอัดหรือแทงยอกในท้องหรืออกเนื่องจากมีลมอยู่ ในคำว่า เสียดท้อง เสียดอก.

ใจดี

หมายถึงว. มีใจเมตตากรุณา, ไม่โกรธง่าย; คุมใจไว้ให้มั่น เช่น ใจดีสู้เสือ.

ขับเคลื่อน

หมายถึงก. ผลักหรือดันให้ไปด้วยแรงดันไอนํ้าหรือกังหันเป็นต้น.

ธรรมายตนะ

หมายถึง[ทำมายะตะนะ] น. แดนคือธรรมารมณ์, แดนแห่งมนัสคือใจ ได้แก่อารมณ์ที่ใจรู้ หรือเรื่องที่ใจรู้. (ป. ธมฺมายตน).

หวือ

หมายถึงว. มีเสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงสะเก็ดไม้กระเด็นอย่างแรง.

เต็มเปา

หมายถึง(ปาก) ว. เต็มที่, เต็มแรง, อย่างจัง, เต็มรัก ก็ว่า.

เฮือก

หมายถึงว. อาการที่ถอนใจใหญ่เนื่องจากเหนื่อยหน่ายหรือโล่งใจเป็นต้น ในคำว่า ถอนใจเฮือก, คำประกอบอาการไหวหรือสะดุ้ง แสดงว่า ไหวอย่างแรง เช่น เรือนไหวเฮือก หรือสะดุ้งทันที ในคำว่า สะดุ้งเฮือก.

ผลิตผล

หมายถึงน. ผลที่ทำขึ้น, ผลที่ได้จากการผลิตด้วยอาศัยแรงหรือเครื่องจักรเป็นต้น.

กระชาก

หมายถึงก. ฉุดโดยแรง, กระตุกโดยแรง, ชักเข้ามาโดยเร็วและแรง, โดยปริยายหมายความว่า พูดกระตุกเสียงดังห้วน ๆ เช่น พูดกระชากเสียง, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระโชก เป็น กระโชกกระชาก.