ตัวกรองผลการค้นหา
มีชื่อ,มีชื่อเสียง
หมายถึงว. มีเกียรติยศชื่อเสียง.
คำพ้องเสียง
หมายถึงคำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์ (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์
ซะซิบ
หมายถึง(กลอน) ว. เสียงเช่นเสียงนกเล็ก ๆ ร้อง.
อ้ำอึ้ง
หมายถึงก. นิ่งอั้นไม่ยอมพูด, พูดไม่ออกด้วยจนใจหรือจนปัญญา, ไม่รู้จะพูดอะไร.
เจรจา
หมายถึง[เจนระจา] ก. พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. (ส. จรฺจา).
วิภาษ
หมายถึงก. พูดแตกต่าง, พูดแย้ง. (ส. วิ + ภาษฺ).
พจนา
หมายถึง[พดจะ-] น. การเปล่งวาจา, การพูด; คำพูด. (ป.).
ขาดคำ,ขาดปาก
หมายถึงก. ทันทีที่สุดคำพูด, ทันทีที่จบคำพูด.
มุสาวาท
หมายถึงน. การพูดเท็จ, การพูดปด; คำเท็จ. (ป.).
เมื่อยปาก
หมายถึงก. อาการที่พูดซ้ำ ๆ มาหลายครั้งหรือนานจนไม่อยากพูดอีก.
บอกปัด,บอกเปิด
หมายถึงก. พูดปัดไปให้พ้นตัว, พูดอย่างไม่รู้ไม่ชี้.
กระแนะกระแหน
หมายถึง[-แหฺน] ก. พูดกระทบหรือพูดเป็นเชิงเสียดสี, กระแหนะกระแหน ก็ว่า.