ผลการค้นหา

ใจเมือง

หมายถึงว. ศูนย์กลางของเมือง, กลางเมือง เช่น เกิดเรื่องที่กลางใจเมือง.

จัตตาฬีสะ

หมายถึง(แบบ) ว. สี่สิบ. (ป.).

พ่อเมือง

หมายถึงน. ผู้ที่ชาวเมืองยกขึ้นเป็นเจ้าเมือง.

นั่งเมือง

หมายถึงก. ครองเมือง.

หัวเมือง

หมายถึงน. เมืองอื่นนอกจากเมืองหลวง; (ปาก) ต่างจังหวัด; (โบ) เมืองใหญ่ที่มีเมืองน้อยมาขึ้น.

กินเมือง

หมายถึงก. ครอบครองเมือง.

ขังขอก

หมายถึงน. ชาวเมือง.

ธานิน

หมายถึง(กลอน) น. เมือง.

เมืองหลวง

หมายถึงน. เมืองเป็นที่ตั้งรัฐบาล.

ถือบ้านถือเมือง

หมายถึงก. ครองเมือง.

จตุบท

หมายถึงน. สัตว์สี่เท้า. (ป.).

พระเชื้อเมือง

หมายถึง(โบ) น. พระเสื้อเมือง, เทวดาที่รักษาบ้านเมือง.