ตัวกรองผลการค้นหา
แว่นส่องหน้า
หมายถึงน. สิ่งที่ทำด้วยโลหะขัดจนเป็นเงา ใช้ส่องหน้าในสมัยก่อนที่จะมีกระจกเงา.
พระแว่นสูรยกานต์
หมายถึงแว่นรวมแสงอาทิตย์ สำหรับจุดไฟ
ตาบอดตาใส
หมายถึงน. ตาบอดอย่างที่ตาดูเหมือนเป็นปรกติ แต่มองไม่เห็น.
เรือล่มเมื่อจอด ตาบอดเมื่อแก่
หมายถึง(สำ) น. คนที่ทำตนเป็นคนดีมาตลอด แต่มาเสียคนเมื่อแก่. ก. มีอุปสรรคเมื่อใกล้จะสำเร็จ.
พิชิต,พิชิต-
หมายถึง[พิชิดตะ-] น. แว่นแคว้นที่ปราบปรามแล้ว, แว่นแคว้น. ก. ชนะ, ปราบให้แพ้. (ป., ส. วิชิต).
ราษฎร์
หมายถึงน. แว่นแคว้น, บ้านเมือง. (ส.; ป. รฏฺ).
เพลิงฟ้า
หมายถึงน.ไฟที่ใช้แว่นส่องจุดด้วยแสงแดด.
ก่อมก้อ
หมายถึงว. ค่อม, เตี้ย, เช่น มีเจ่งตาบอดพลาย ก่อมก้อ. (โลกนิติ).
โคมตาวัว
หมายถึงน. โคมชนิดหนึ่ง มีที่เปิดปิดไฟ มีแว่นฉายแสงไปได้ไกล, กระสือ ก็ว่า.
ต้อ
หมายถึงน. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.
เบิกแว่นเวียนเทียน
หมายถึงก. เริ่มทำพิธีจุดเทียนที่ติดบนแว่นเวียนเทียนแล้วส่งกันต่อ ๆ ไปโดยรอบในการทำขวัญ.
องควิการ
หมายถึง[องคะวิกาน] น. ความชำรุดแห่งอวัยวะต่าง ๆ มีตาบอด แขนหัก เป็นต้น. (ป.).