ผลการค้นหา

แสะ

หมายถึงน. ม้า. (ข.).

สายบังเหียน

หมายถึงน. สายที่ผูกปลายบังเหียนทั้ง ๒ ข้างสำหรับโยงไปให้ผู้ขี่ม้าถือเพื่อบังคับม้า.

โปโล

หมายถึงน. การเล่นแข่งขันอย่างหนึ่ง โดยขี่ม้าตีลูกกลมด้วยไม้.

อัศวินม้าขาว

หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่มาช่วยแก้ไขสถานการณ์ที่คับขันให้กลับดีขึ้น.

ตกม้าตาย

หมายถึง(สำ) ว. แพ้เร็ว, ยุติเร็ว, เรียกเต็มว่า สามเพลงตกม้าตาย.

ผ่าปากม้า

หมายถึงก. เอาบังเหียนซึ่งทำด้วยเหล็กหรือไม้ใส่เข้าไปในปากม้า.

ม้าดีดกะโหลก

หมายถึง(สำ) ก. มีกิริยากระโดกกระเดกลุกลนหรือไม่เรียบร้อย (มักใช้แก่ผู้หญิง).

ม้าต้น

หมายถึงน. ม้าพระที่นั่งโดยเฉพาะ.

ขี่

หมายถึงก. นั่งเอาขาคร่อม, โดยปริยายหมายถึงนั่งไปในยานพาหนะ.

กัณฐัศ,กัณฐัศว์

หมายถึง[กันถัด] น. ชื่อม้าตระกูลหนึ่ง, ในบทกลอนใช้เรียกม้าทั่วไป.

อัสดร

หมายถึง[อัดสะดอน] น. ม้าดี. [ป. อสฺส (ม้า) + ตร (ยิ่งกว่า)].

หัย

หมายถึงน. ม้า. (ป., ส. หย).