ผลการค้นหา

แผ่สองสลึง

หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่นอนหงายมือตีนเหยียดออกไปเต็มที่.

แบมือ

หมายถึงก. หงายมือเหยียดนิ้วทั้ง ๕ ออก; ไม่เอาธุระ.

หัตถศึกษา

หมายถึงน. การศึกษาที่เน้นในเรื่องการประดิษฐ์สิ่งต่าง ๆ ด้วยมือ.

อ้อยเข้าปากช้าง

หมายถึง(สำ) น. สิ่งหรือประโยชน์ที่ตกอยู่ในมือแล้วไม่ยอมคืน.

รำวง

หมายถึงน. การรำโดยมีผู้เล่นจับคู่รำตามกันไปเป็นวง, แต่เดิมใช้โทนและร้องเพลงปรบมือให้จังหวะ เรียกว่า รำโทน ต่อมาภายหลังเพิ่มดนตรีประกอบด้วย.

เขน

หมายถึงน. เครื่องปิดป้องศัสตราวุธ รูปกลมคล้ายกระทะ ทำด้วยโลหะ ด้านหลังมีห่วงสำหรับสอดแขนและมือจับ มักใช้คู่กับดาบหรือหอก.

คัน

หมายถึงก. อาการที่รู้สึกให้อยากเกา, อาการที่มือหรือปากอยู่ไม่สุข คือ อยากทำหรือพูดในสิ่งที่ไม่ควร เรียกว่า มือคัน ปากคัน, อาการที่ให้รู้สึกอยากด่าอยากตีเป็นต้น เรียกว่า คันปาก คันมือ คันเท้า.

หมอบกราบ

หมายถึงก. หมอบแล้วน้อมศีรษะลงจดมือที่ประนมอยู่กับพื้น.

บ้าหว่า

หมายถึง[-หฺว่า] น. เครื่องประดับข้อมืออย่างหนึ่ง. (ขุนช้างขุนแผน).

ตานกแก้ว

หมายถึงน. อวัยวะส่วนที่เป็นปุ่มกลมที่ข้อมือทั้ง ๒ ข้าง.

ข้อมือขาว

หมายถึง(โบ) น. ข้อมือที่ไม่ได้สักบอกสังกัดทหาร.

คอน

หมายถึงน. ไม้ที่ทำไว้ให้นกหรือไก่จับ. ว. หนักข้างหนึ่งเบาข้างหนึ่ง. ก. เอาสิ่งของห้อยที่ปลายไม้คานหรือปลายไม้เพียงข้างเดียวแล้วแบกบ่าพาไป; เหยียดแขนข้างหนึ่งแล้วเอามือจับปลายของที่หนักยกขึ้น.