ผลการค้นหา

หัวหายตะพายขาด

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ชอบเที่ยวเตลิดไปไม่อยู่ติดบ้าน บางทีก็ไม่กลับบ้านเลย คล้ายวัวควายที่เชือกตะพายขาดเที่ยวเตลิดไป.

การเวก

หมายถึง[การะ-] น. ชื่อนกในเรื่องปรัมปรา เชื่อกันว่ามีอยู่ในป่าหิมพานต์ บินสูงเหนือเมฆ ร้องเพราะ สัตว์ทั้งหลายได้ยินก็หยุดชะงักไป.

บิณฑ,บิณฑ-

หมายถึง[บินทะ-] (แบบ) น. ก้อนข้าว. (ป., ส. ปิณฺฑ).

ทัศนาจร

หมายถึงก. ท่องเที่ยว. น. การท่องเที่ยว, การไปเที่ยวชมภูมิประเทศหรือโบราณสถานเป็นต้น.

ของหายตะพายบาป

หมายถึง(สำ) น. ของหายหรือเข้าใจว่าหายแล้วเที่ยวโทษผู้อื่น.

เกี่ยวก้อย

หมายถึง(สำ) ก. อาการที่แสดงความคุ้นเคยสนิทสนมกัน เช่น เขาเกี่ยวก้อยกันไปเที่ยวเชียงใหม่.

ชี้นกบนปลายไม้

หมายถึง(สำ) ก. หวังในสิ่งที่อยู่ไกลตัว.

กวัก

หมายถึง[กฺวัก] ก. อาการที่ใช้สิ่งแบน ๆ พุ้ยเข้าหาตัว, ใช้มือทำอาการเช่นนั้นเพื่อเป็นสัญญาณให้เข้ามาหาเรียกว่า กวักมือ, อาการที่นกใช้ปีกพุ้ยอากาศบินไป เรียกว่า นกกวักปีก.

จวน

หมายถึงน. ผ้าชนิดหนึ่ง.

ภุขัน

หมายถึงน. อาวุธชนิดหนึ่ง.

พรากลูกนกลูกกา,พรากลูกนกฉกลูกกา

หมายถึง(สำ) ก. ทำให้ลูกพลัดพรากจากพ่อแม่.

วิธ,วิธา

หมายถึงน. อย่าง, ชนิด. (ป.).