ผลการค้นหา

กะลิงปลิง

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

กรีษ

หมายถึง[กะหฺรีด] (แบบ) น. คูถ, อุจจาระ, ขี้. (ส.; ป. กรีส).

ใจเสาะ

หมายถึงว. มีใจขี้กลัวหรือร้องไห้ง่าย, มีใจอ่อนแอ.

คลื่นปานกลาง

หมายถึงน. คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความถี่ปานกลางตั้งแต่ ๓๐๐ กิโลเฮิรตซ์ ถึง ๓ เมกะเฮิรตซ์ (หรือ ๓,๐๐๐ กิโลเฮิรตซ์).

จากพราก,จากพาก

หมายถึง[จากกะพรฺาก, จากกะพาก] น. ชื่อนกในวงศ์นกเป็ดนํ้า (ทางวรรณคดีนิยมว่า คู่ของนกนี้ต้องพรากจากกันจะครวญถึงกันในเวลากลางคืน), จักรพาก หรือ จักรวาก ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).

กินบนเรือนขี้บนหลังคา

หมายถึง(สำ) ก. เนรคุณ.

สมน้ำหน้า

หมายถึงว. คำแดกดันหรือซํ้าเติมว่าควรได้รับผลร้ายเช่นนั้น เช่น ขี้เกียจท่องหนังสือ สอบตกก็สมน้ำหน้า, (ปาก) สม ก็ว่า เช่น สมแล้วที่สอบตก เพราะขี้เกียจนัก.

สันหลังยาว

หมายถึง(สำ) ว. เรียกคนเกียจคร้านเอาแต่นอนว่า ขี้เกียจสันหลังยาว หรือใช้สั้น ๆ ว่า สันหลังยาว ก็มี, ขี้เกียจหลังยาว ก็ว่า.

เป็นอัตรา

หมายถึง(ปาก) ว. เป็นปรกติ, เป็นประจำ, เช่น ขยันเป็นอัตรา ขี้เกียจเป็นอัตรา.

วิหค,วิหงค์

หมายถึงน. นก. (ป. วิหค, วิหงฺค; ส. วิหค, วิหํค).

รังนก

หมายถึงน. รังของนกอีแอ่นชนิดหนึ่ง เมื่อแช่นํ้ามีลักษณะคล้ายวุ้น กินได้.

ปากราก

หมายถึง[ปากราก] น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).