ผลการค้นหา

ตันคอหอย

หมายถึง(ปาก) ก. พูดไม่ออกด้วยความดีใจหรือเสียใจ.

ลิ้นแข็ง

หมายถึงว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ไม่ชัด, อาการที่พูดภาษาอื่นให้ชัดได้ยาก.

กระแหนะกระแหน

หมายถึง[-แหฺน] ก. พูดกระทบหรือพูดเป็นเชิงเสียดสี, กระแนะกระแหน ก็ว่า.

เกลี่ยไกล่

หมายถึงก. พูดจาให้ตกลงกัน, พูดให้ปรองดองกัน; ทำให้เรียบร้อย, ทำให้มีส่วนเสมอกัน, ไกล่เกลี่ย ก็ว่า.

วจีทุจริต

หมายถึง[วะจีทุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชั่วทางวาจา มี ๔ อย่าง ได้แก่ การพูดเท็จ ๑ การพูดคำหยาบ ๑ การพูดส่อเสียด ๑ การพูดเพ้อเจ้อ ๑.

เราะราย

หมายถึงว. ชอบพูดจาชวนหาเรื่องไม่เลือกหน้า, มักพูดชวนทะเลาะทั่วไป เช่น พูดจาเราะราย ปากเปราะเราะราย ปากคอเราะราย.

ไม่พูดพร่ำทำเพลง

หมายถึง(สำ) ว. ไม่รอให้ชักช้า, ทันทีทันใด.

เป็นปี่เป็นขลุ่ย

หมายถึงว. ถูกคอกัน, เข้ากันได้ดี, เช่น พูดเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย.

มั่นเหมาะ

หมายถึงว. แน่นอนไม่เปลี่ยนแปลง เช่น พูดไว้เป็นมั่นเหมาะว่าวันนี้จะต้องพบกัน.

มึงวาพาโวย

หมายถึงก. พูดจาเอะอะโวยวาย.

ยักยี่ยักเหยา

หมายถึง[-เหฺยา] ก. พูดเซ้าซี้จะเอาให้ได้.

เรื่องราว

หมายถึงน. เรื่องที่พูดหรือเล่าติดต่อกันไป.