ตัวกรองผลการค้นหา
วิปัสสนายานิก
หมายถึงน. ผู้มีวิปัสสนาเป็นยาน, ผู้ปฏิบัติวิปัสสนาล้วน ๆ โดยมิได้เคยฝึกหัดเจริญสมาธิใด ๆ มาก่อน.
วิเภตก์,วิเภทก์
หมายถึงน. สมอพิเภก. (ป.).
วิโลก,วิโลกนะ
หมายถึง[วิโลกะนะ] ก. แลดู, ตรวจตรา. (ป., ส.).
วิศวกร
หมายถึง[วิดสะวะกอน] น. ผู้ประกอบงานวิศวกรรม.
วิเศษณการก
หมายถึง[วิเสสะนะ-] (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของฉัน เขากินด้วยช้อนส้อม เขามาสู่บ้าน ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถฉัน เขากินช้อนส้อม เขามาบ้าน.
เวมัติก,เวมัติก-
หมายถึง[-มัดติกะ-] ว. สงสัย, ไม่แน่ใจ, ลังเล. (ป.).
ไวยากรณ์
หมายถึงน. วิชาภาษาว่าด้วยรูปคำและระเบียบในการประกอบรูปคำให้เป็นประโยค. (ป. เวยฺยากรณ; ส. ไวยากรณ ว่า นักศึกษาไวยากรณ์, วฺยากรณ ว่า ตำราไวยากรณ์).
ศศพินทุ์,ศศลักษณ์
หมายถึงน. ดวงจันทร์. (ส.).
ศอก
หมายถึงน. ส่วนของแขน ตรงข้ามกับข้อพับ, ข้อศอก ก็ว่า; ช่วงของแขนตั้งแต่ปลายสุดของข้อพับไปถึงปลายนิ้วกลาง; มาตราวัดตามวิธีประเพณี ๑ ศอก เท่ากับ ๒ คืบ.
ศอกกำ,ศอกกำมา,ศอกตูม
หมายถึงน. ระยะตั้งแต่ข้อศอกจนสุดกำมือ โบราณใช้เป็นหน่วยวัดระยะ เช่น ๔ ศอกกับศอกกำมาหนึ่ง.
ศักดิ์ศรี
หมายถึงน. เกียรติศักดิ์ เช่น ประพฤติตนไม่สมศักดิ์ศรี.
ศักดิ์สิทธิ์
หมายถึงว. ที่เชื่อถือว่ามีอำนาจอาจบันดาลให้สำเร็จได้ดังประสงค์, ขลัง, เช่น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ วัตถุมงคลศักดิ์สิทธิ์.