ผลการค้นหา

เขน

หมายถึงน. เครื่องปิดป้องศัสตราวุธ รูปกลมคล้ายกระทะ ทำด้วยโลหะ ด้านหลังมีห่วงสำหรับสอดแขนและมือจับ มักใช้คู่กับดาบหรือหอก.

รำวง

หมายถึงน. การรำโดยมีผู้เล่นจับคู่รำตามกันไปเป็นวง, แต่เดิมใช้โทนและร้องเพลงปรบมือให้จังหวะ เรียกว่า รำโทน ต่อมาภายหลังเพิ่มดนตรีประกอบด้วย.

ผาง

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงเอามือตบสิ่งของ.

บงกชกร

หมายถึง[-กดชะกอน] (กลอน) น. มือมีรูปอย่างดอกบัวตูม, กระพุ่มมือ, มือ เช่น กระพุ่มบงกชกร. (เพชรมงกุฎ).

คอน

หมายถึงน. ไม้ที่ทำไว้ให้นกหรือไก่จับ. ว. หนักข้างหนึ่งเบาข้างหนึ่ง. ก. เอาสิ่งของห้อยที่ปลายไม้คานหรือปลายไม้เพียงข้างเดียวแล้วแบกบ่าพาไป; เหยียดแขนข้างหนึ่งแล้วเอามือจับปลายของที่หนักยกขึ้น.

เสียมือเสียตีน,เสียมือเสียเท้า

หมายถึงก. สูญเสียมือและตีนไป, สูญเสียมือและเท้าไป, โดยปริยายหมายถึงเสียบุคคลที่รับใช้ใกล้ชิดหรือไว้วางใจไป เช่น เด็กคนนี้รับใช้ใกล้ชิดจนรู้ใจท่านสมภารมานาน ตายไปก็เท่ากับท่านเสียมือเสียตีนไป.

ฉมวย

หมายถึง[ฉะหฺมวย] (กลอน) ก. ฉวย, จับ; ได้. ว. แม่น, ขลัง.

ไต้ก๋ง

หมายถึงน. นายท้ายเรือสำเภาหรือเรือจับปลา. (จ.).

วัก

หมายถึงก. เอาอุ้งมือตักน้ำหรือของเหลวขึ้นมาค่อนข้างเร็ว เช่น ใช้มือวักน้ำกิน เอามือวักน้ำโคลนสาด, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น วักควัน.

กราวรูด

หมายถึง[กฺราว-] (ปาก) ว. ตลอดหมด, ไม่เว้น, เช่น จับกราวรูด.

ซักส้าว

หมายถึงน. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่งของเด็กโดยจับแขนดึงกันไปมา.

สูจนะ

หมายถึง[-จะนะ] น. การชี้แจง; การนำจับ; การส่อเสียด. (ป., ส.).