ผลการค้นหา

กระเซ้า

หมายถึงก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่.

ตอแหล

หมายถึง[-แหฺล] เป็นคำด่าคนที่พูดเท็จ (มักใช้แก่ผู้หญิง); ช่างพูดและแสดงกิริยาน่ารัก (ใช้เฉพาะเด็กที่สอนพูด).

สะเงาะสะแงะ

หมายถึงว. เปะปะอย่างคนเมา เช่น เดินสะเงาะสะแงะ พูดจาสะเงาะสะแงะ.

พรั่งพรู

หมายถึงว. เข้าหรือออกพร้อม ๆ กันอย่างเนืองแน่น เช่น คนพรั่งพรูกันเข้ามา คำพูดพรั่งพรูออกจากปาก.

พำพึม,พำ ๆ,พึม ๆ

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพำ ก็ว่า.

ล้างอาถรรพ์,ล้างอาถรรพณ์

หมายถึงก. ทำพิธีอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อแก้คุณไสยที่ถูกกระทำหรือแก้อำนาจลึกลับที่เชื่อกันว่าอาจบันดาลให้มีอันเป็นไป.

ขอบคุณ,ขอบพระคุณ

หมายถึงคำกล่าวแสดงความรู้สึกบุญคุณ (เป็นคำที่ใช้แก่บุคคลที่เสมอกัน หรือผู้น้อยใช้แก่ผู้ใหญ่).

เสียคำพูด

หมายถึงก. ไม่ทำตามที่พูดไว้, ไม่รักษาคำพูด.

พรางพรอก

หมายถึง[-พฺรอก] ก. พูดลวง, แสร้งพูด.

พูดจริงทำจริง

หมายถึงก. ทำได้อย่างที่พูดไว้, รักษาคำพูด.

กระซิบ

หมายถึงก. พูดเสียงเบา ๆ เพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระซุบ เป็น กระซุบกระซิบ.

หูดับ

หมายถึงว. อาการของหูที่อื้อไปพักหนึ่งเนื่องจากได้ยินเสียงดังมาก.