ตัวกรองผลการค้นหา
อาขยาน
หมายถึง[-ขะหฺยาน, -ขะยาน] น. บทท่องจำ; การเล่า, การบอก; การสวด; เรื่อง, นิทาน. (ส.; ป. อกฺขาน).
อาณาเกษตร,อาณาเขต
หมายถึงน. เขตแดนในอำนาจปกครอง.
อายุขัย
หมายถึงน. การสิ้นอายุ, ความตาย; อัตรากำหนดอายุจนสิ้นอายุ. (ป.; ส. อายุกฺษย).
อินทขีล
หมายถึง[-ทะขีน] น. เสาหรือหลักหน้าประตูเมือง, หลักเมือง, เสาเขื่อน. (ป.; ส. อินฺทฺร + กีล).
อุตราภิมุข
หมายถึง[อุดตะรา-] ก. บ่ายหน้าไปทางทิศเหนือ. (ป., ส. อุตฺตราภิมุข).
อุปสัมปทาเปกข์,อุปสัมปทาเปกษ์
หมายถึง[อุปะสำปะทาเปก, อุบปะสำปะทาเปก] น. “ผู้เพ่งอุปสมบท” คือ นาคที่บรรพชาเป็นสามเณรแล้วและจะขอบวชเป็นภิกษุต่อไป. (ป. อุปสมฺปทาเปกฺข; ส. อุปสมฺปทาเปกฺษ).
เอาไม้สั้นไปรันขี้
หมายถึง(สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลมีแต่ทางเสีย.
เอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม
หมายถึง(สำ) ก. เอาลูกของคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูก เป็นภาระรับผิดชอบที่หวังผลตอบแทนแน่นอนไม่ได้.
โองโขดง
หมายถึง[-ขะโดง] น. ทรงผมของหญิงไทยสมัยโบราณ ซึ่งรวบขึ้นไปเกล้าไว้บนขม่อมเป็นห่วงยาว ๆ โดยมากมีเกี้ยวหรือพวงมาลัยสวม, โซงโขดง ก็ว่า.
เส้นพระเจ้า
หมายถึงเส้นผมของพระมหากษัตริย์
พระขนง , พระภมู
หมายถึงคิ้ว
พระอูรุ
หมายถึงต้นขา โคนขา ขาอ่อน