ตัวกรองผลการค้นหา
ในหลวง
หมายถึง(ปาก) น. หมายถึงพระมหากษัตริย์.
พุทธองค์
หมายถึงส. หมายถึงองค์พระพุทธเจ้า ใช้ว่า พระพุทธองค์.
ไวพจน์
หมายถึงคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น มนุษย์กับคน บ้านกับเรือน รอกับคอย ป่ากับดง คำพ้องความ ก็ว่า (ภาษาบาลี คือ เววจน)
บังเอิญ
หมายถึงว. ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวหรือไม่คาดหมาย, เผอิญ.
ตราหน้า
หมายถึงก. หมายหน้าไว้; หยามหน้า, สบประมาท.
พหูพจน์
หมายถึงน. คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง.
น้อยหรือ
หมายถึงว. คำแสดงความหมายว่า มาก; คำเปล่งแสดงความไม่พอใจ เช่น น้อยหรือทำได้, ตัดพ้อต่อว่าด้วยความเอ็นดู เช่น น้อยหรือช่างว่า.
สมมติเทพ
หมายถึงน. เทวดาโดยสมมติ หมายถึง พระเจ้าแผ่นดิน.
คาดโทษ
หมายถึงก. หมายไว้ว่าถ้ากระทำผิดอีกจะลงโทษเท่าใด.
ทะ
หมายถึงคำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซํ้าซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น
พระบรมราชวินิจฉัย
หมายถึงคำวินิจฉัย, การวินิจฉัย
พระราชวินิจฉัย