ผลการค้นหา

เสียงแปร่ง

หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ.

ทิ่มตำ

หมายถึงว. อาการที่พูดทับถม ปรักปรำ ซํ้าเติมให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มตำ.

กล่าวขวัญ

หมายถึงก. พูดถึง, พูดออกชื่อและการกระทำของคนอื่น.

จ้อ

หมายถึงว. อาการที่พูดหรือคุยเรื่อยไปไม่หยุดปาก เช่น พูดจ้อ.

จ้ำจี้จ้ำไช

หมายถึงว. อาการที่พร่ำพูดหรือสอน. ก. พร่ำพูดหรือสอน.

แพละโลม

หมายถึง[แพฺละ-] ก. พูดเกี้ยว, พูดเลียบเคียงทางชู้สาว, แพะโลม หรือ แทะโลม ก็ว่า.

ประชาพิจารณ์

หมายถึงน. การฟังความคิดเห็นของประชาชนส่วนใหญ่. (อ. public hearing).

พาหุสัจจะ

หมายถึงน. ความเป็นผู้ได้ยินได้ฟังมาก, ความเป็นผู้ได้ศึกษาเล่าเรียนมาก. (ป.).

แซ่

หมายถึงว. มีเสียงอื้ออึงจนฟังไม่ได้ศัพท์, โจษกันแพร่หลาย.

โศรดา

หมายถึง[โสฺร-] น. ผู้ฟัง. (ส. โศฺรตฺฤ; ป. โสตา).

นิ่งเฉย

หมายถึงว. เฉยอยู่ไม่พูดไม่ทำอะไร.

อ้อนวอน

หมายถึงก. พยายามพูดขอร้อง.