ตัวกรองผลการค้นหา
แผ่ตน
หมายถึงก. อวดตน, แต่งตัวผึ่งผาย.
คิดสั้น
หมายถึงก. คิดทำลายตนเองเพราะหาทางออกไม่ได้.
ประพฤติ
หมายถึง[ปฺระพฺรึด] น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน, การทำตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทำตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม; กระทำ, ดำเนินตน, ปฏิบัติตน, เช่น ประพฤติดี ประพฤติชั่ว. (ส. ปฺรวฺฤตฺติ; ป. ปวุตฺติ).
ยกตนข่มท่าน
หมายถึง(สำ) ก. ยกย่องตัวเองและข่มผู้อื่น, พูดทับถมผู้อื่นแสดงให้เห็นว่าตัวเหนือกว่า.
บ้านเคยอยู่ อู่เคยนอน
หมายถึง(สำ) น. สถานที่ตนเคยอยู่อาศัยมาก่อน.
ประบาต
หมายถึงน. เหว. ก. ตกลงไป, ตกไป. (ส. ปฺรปตน; ปปตน).
บำหยัด
หมายถึงก. ประหยัด เช่น บำหยัดหยาบพึงเยงยำ. (กฤษณา).
อกตเวทิตา
หมายถึง[อะกะตะ-] น. ความเป็นผู้ไม่ประกาศอุปการคุณที่ท่านทำแก่ตน, ความเป็นผู้ไม่ตอบแทนอุปการคุณที่ท่านได้ทำแก่ตน, เป็นคำคู่กันกับ อกตัญญุตา. [ป. อ ว่า ไม่ + กต ว่า (อุปการะ) ที่ท่านทำแล้ว + เวที ว่า ผู้ให้รู้, ผู้ประกาศ + ตา ว่า ความเป็น].
อภิสมาจาร
หมายถึง[อะพิสะมาจาน] น. มารยาทอันดี, ความประพฤติอันดี. (ป., ส.).
อันวย,อันวย-,อันวัย
หมายถึง[อันวะยะ-] น. การเป็นไปตาม, การอนุโลมตาม, เช่น อันวยาเนกรรถประโยค. (ป.).
ศาสนีย,ศาสนีย-,ศาสนีย์
หมายถึง[สาสะนียะ-, สาสะนี] ว. สมควรจะสั่งสอน. (ส.).
มิดีมิร้าย
หมายถึงว. ชั่วร้าย, ไม่สมควร; อาการที่ล่วงเกินในเชิงชู้สาว.