ผลการค้นหา

เสียด

หมายถึงก. เบียดกัน เช่น เจดีย์ระดะแซง เสียดยอด. (นิ. นรินทร์); เสียบ, แทรก, แซง, เช่น สูงเสียดฟ้า; อาการที่รู้สึกอึดอัดหรือแทงยอกในท้องหรืออกเนื่องจากมีลมอยู่ ในคำว่า เสียดท้อง เสียดอก.

ตะวันยอแสง

หมายถึงก. ลักษณะที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า แต่ยังเห็นแสงตะวันจับขอบฟ้าเป็นสีแดงเข้ม.

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

หมายถึง(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.

วยัมหะ

หมายถึงน. วิมาน, ฟ้า, เมืองสวรรค์. (ป. วฺยมฺห).

เวหะ,เวหา

หมายถึงน. ฟ้า, อากาศ. (ส. วิห, วิหา).

คคน,คคน-,คคนะ

หมายถึง[คะคะนะ-] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส.).

อินทรธนู

หมายถึง[อินทะนู] น. รุ้ง (แถบสีโค้งบนท้องฟ้า); เครื่องประดับบ่าอย่างหนึ่งเพื่อแสดงยศเป็นต้น; ชื่อลายขอบที่เป็นกระหนก.

ฝีในท้อง

หมายถึงน. วัณโรคที่เกิดในทรวงอกหรือในช่องท้อง.

พุง

หมายถึงน. ท้อง เช่น นอนตีพุง พุงปลิ้น, เรียกเครื่องในท้องของปลาบางชนิดรวมกัน มีกระเพาะและไส้เป็นต้น ว่า พุง เช่น พุงปลาช่อน.

คเนจร

หมายถึง[คะเนจอน] ก. เที่ยวซัดเซไป. น. เรียกตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปในท่าเดิน. (ลัทธิ). (ส. คคเนจร ว่า ผู้ไปในท้องฟ้า).

แย้

หมายถึงก. ถ่วงหนักลง เช่น ก้นแย้ ท้องแย้.

มาน

หมายถึง(ถิ่น) ก. ตั้งท้อง เช่น มานลูก ข้าวมาน.