ผลการค้นหา

โทษ

คำบาลีโทส

คำสันสกฤตโทษ

โทสะ

คำบาลีโทส

คำสันสกฤตโทษ

โทส-

หมายถึงน. ความโกรธ, ความฉุนเฉียว. (ป.; ส. โทษ).

เทวษ

คำบาลีโทส

คำสันสกฤตเทฺวษ

โทส

หมายถึงน. ความโกรธ, ความฉุนเฉียว. (ป.; ส. โทษ).

ส.ท.

ย่อมาจากสิบโท

พระสโท

แยกคําสมาสเป็นพระ + สโท

โท

หมายถึงว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ตํ่ากว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท; เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้ ้ ว่า ไม้โท. (ป. ทุ, ทฺวิ; ส. ทฺวิ).

จ.ส.ท.

ย่อมาจากจ่าสิบโท

โทษ,โทษ-

หมายถึง[โทด, โทดสะ-] น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. (ส.; ป. โทส).

ส.ต.ท.

ย่อมาจากสิบตำรวจโท

โทสจริต

หมายถึง[โทสะจะหฺริด] น. ความประพฤติที่มีพื้นนิสัยหนักไปในทางใจร้อน หงุดหงิด โกรธง่าย, เป็นจริต ๑ ในจริต ๖ (ป.). จริต