ผลการค้นหา

อบาย,อบาย-

หมายถึง[อะบาย, อะบายยะ-] น. ที่ที่ปราศจากความเจริญ; ความฉิบหาย. (ป.).

อบาย-

อ่านว่าอะ-บาย-ยะ

อบาย

อ่านว่าอะ-บาย

วินิปาติก

หมายถึงน. ผู้ตกอยู่ในอบาย, ผู้ถูกทรมาน. (ป.).

ความปรารถนาลามก ไม่ละอาย ไม่เอื้อเฟื้อ เพราะเหตุใด, เขาย่อมสร้างบาป เพราะเหตุนั้น เขาไปสู่อบายเพราะเหตุนั้น

คนเขลา ไม่มั่นคงในศีล ถูกติเตียนในโลกนี้ และ ละไปแล้วย่อมเสียใจในอบายชื่อว่าย่อมเสียใจในที่ทั้งปวง

สุคติ

คำบาลีสุคติ

คำสันสกฤตสุคติ

เปรต

คำบาลีเปต

คำสันสกฤตเปฺรต