ผลการค้นหา

สิร,สิร-,สิระ

หมายถึง[-ระ-] น. หัว, ยอด, ที่สุด. (ป.; ส. ศิรา).

สิระ

อ่านว่าสิ-ระ

เศียร

คำบาลีสิร

คำสันสกฤตศิรสฺ

สิร-

อ่านว่าสิ-ระ

สิร

อ่านว่าสิ-ระ

มาคสิร,มาคสิร-,มาคสิระ

หมายถึง[-คะสิระ] น. ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๕; ชื่อเดือนที่ ๑ แห่งจันทรคติ, เดือนอ้าย ตกราวเดือนธันวาคม. (ป.).

ศิโรเวฐน์

คำบาลีสิร+เวฐน

คำสันสกฤตศิรสฺ+เวษฺฏฺ

ศิโรราบ

คำบาลีสิร+ราบ

คำสันสกฤตศิรสฺ+ราบ

มาคสิร

อ่านว่ามา-คะ-สิ-ระ

มาคสิร-

อ่านว่ามา-คะ-สิ-ระ

สิรยากร

แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นสิริ + อากร

สิรภพ

แปลว่าเป็นเลิศด้านความดีงามในโลก